Spisu treści:
Wytwarzamy siarczan miedzi z miedzi i kwasu siarkowego za pomocą dwóch metod chemicznych i jednej metody elektrochemicznej.
Miedź nie reaguje bezpośrednio z kwasem siarkowym, dlatego potrzebna jest pewna forma utleniacza. Nadtlenek wodoru i kwas azotowy są doskonałymi utleniaczami, a pierwsze dwie metody to pokazują. Metoda z kwasem azotowym wytwarza jednak toksyczny gazowy dwutlenek azotu, więc trzeba go wykonać na zewnątrz lub w oparach.
Ponieważ obie metody chemiczne są dość drogie. Bardzo tanią metodę elektrochemiczną można przeprowadzić przepuszczając prąd przez dwie miedziane elektrody zanurzone w kwasie siarkowym. Miedź jest przekształcana w jony miedzi na elektrodzie dodatniej, a gaz wodorowy tworzy się na elektrodzie ujemnej.
Jeśli jednak elektrody zostaną umieszczone obok siebie, wówczas jony miedzi będą dyfundować do elektrody ujemnej i przekształcać się z powrotem w miedź. Jest to marnotrawstwo, ponieważ użyłeś mocy, aby nic nie osiągnąć. Więc lepszym sposobem jest oddzielenie zarówno grawitacją, jak i elektrodą dodatnią na dole. Gęstszy roztwór siarczanu miedzi pozostanie w pobliżu dna, a tym samym zwiększy wydajność.
Na marginesie, metoda elektrochemiczna jest rzeczywiście bardzo droga, jeśli używasz baterii jako źródła zasilania. Ładowanie akumulatora generuje stosunkowo niewielką ilość całkowitego siarczanu miedzi w porównaniu z tym samym kosztem chemikaliów dla metod chemicznych. Najtańszym sposobem jest użycie zasilacza prądu stałego. Koszt energii elektrycznej w mieście jest bardzo mały w porównaniu z kosztem baterii i chemikaliów.
Sprawdź nasz kanał na stronie